Tracy Metz schreef in de Groene Amsterdammer van 12 maart 2015 een essay over hoe steeds meer gezinnen met kinderen ervoor kiezen om in de stad te blijven wonen. Waar men voorheen bij het krijgen van kinderen direct naar een groeikern verhuisde, kiest men tegenwoordig steeds vaker om juist iets krapper te gaan wonen en toch gebruik te kunnen maken van alle kwaliteiten van de stad. Hoe kun je als stad echter aan de wensen van deze gezinnen voldoen binnen de bestaande stedelijke omgeving?

Credits: Lilia

Amper een generatie terug was het de vanzelfsprekendste zaak van de wereld: zodra een stel
kinderen kreeg, ging het gezin de stad uit. De stad was vies, druk, stout, kortom een gevaar
voor de tere kinderziel. Hoe anders is dat nu. Voor jonge mensen die zelf uit de stad komen,
of er zijn komen studeren en daarna werken, is het stedelijk leven onderdeel van wie ze zijn en
hoe ze leven. Dicht bij vrienden, werk, uitgaansplekken, winkels, kinderdagverblijf, school. Je
leven verandert al genoeg als je kinderen krijgt, dan ga je toch niet ook nog eens in ballingschap
in een groeikern wonen? Ook als dat betekent dat je eigenlijk te krap komt te wonen. In Almere
krijg je twee keer zo veel ruimte voor je geld als in Amsterdam en toch willen mensen, ook met
kinderen, in de stad blijven.

Het hele essay is hier te lezen: Tracy Metz – Een bakje babyccino – Groene Amsterdammer 12 maart 2015

Meer lezen?

Klik door naar ons dossier ‘Opgroeien in de stad‘ voor meer artikelen over dit onderwerp.