In Stadsleven ‘StadsTaal’ bekijken we de stad door de bril van taal. Taalkunstenaar Karien van Assendelft onderzoekt en creëert waar mogelijk miscommunicatie. De basis voor haar werk is een alsmaar groeiend kaartenbakarchief van opgevangen gesprekken.
22:03 Buurtbewoner: ‘Soort slapen voor veilig in de Kolenkit? Ze denken dat niet veilig is toch? Ja zie je, ik weet wel wat.’
22:24 Jongens op het plantsoen: ‘Tuurlijk ben je hier veilig! Als je dit in Amstelveen doet, neuken ze je in je reet. Wij beschermen je, je bent onze gast. Heb je iets nodig? Je kunt gewoon de hele nacht falafel bestellen hè.’
23:07 Fietser: ‘Ja! Dit is iets, dit is wel mooi, ik weet hoe dat heet, wacht. Dit is… kunst! Ja, kunst!’
23:50 Buurtbewoner: ‘Ik snap je. Je hoeft je niet te schamen, je mag gewoon de hele nacht bij me aankloppen, ik heb ook wel eens ruzie thuis.’
00:36 Jongens op het plantsoen: ‘Hier, m’n telefoon. We hebben een slaapliedje opgezocht voor als je niet kan slapen. Als ik ‘m nodig heb kom ik ‘m weer halen.’
Jan van Schaffelaarplantsoen, Kolenkitbuurt, 11 september 2014, 02:05 uur
01:51 Jongens in een auto: ‘Ha! Zeker kunst? Dacht ik al!’
02:00 Automobilist: ‘Wat is hier de betekenis? Wat doe jij? Hoe kom je aan dat bed? Ik heb de bed zelf niet eens.’
02:10 Fietser: ‘Hoi, mag ik even in je bed komen liggen, een selfie maken?’
02:55 Fietser: ‘Ik woon hier al 15 jaar, nog nooit zoiets gezien. Ja, waarom altijd binnen slapen? Je hebt gelijk man, het hele concept klopt gewoon niet. Nou, misschien komen er nog wat nachtjes voor je aan. Welterusten man.’
06:54 Een stationwagen stopt, achter hem al snel een rijtje auto’s; hij blokkeert de straat. De bestuurder stapt uit, kijkt van dichtbij of Michaël slaapt, pakt dan de lamp en het krukje van naast het bed en probeert ze in z’n achterbak te proppen. Als dat niet lukt knakt hij de lamp doormidden.
Het is al licht.
Jan van Schaffelaarplantsoen, Kolenkitbuurt, 11 september 2014, 6:59 uur
07:43 Michaël: ‘En toen stond ik daar in mijn leren jekkie bij die jongens van Connect en ik zei: ‘Straks heb ik m’n pyjama aan, dan lig ik in een bed op wieltjes, dat ziet er belachelijk uit.’ Ze waren er wel relaxed over: ‘Ah, geeft niet, ‘t is toch kunst.’ Tot ’t moment dat ik in dat bed stapte. Die gasten schaamden zich kapot, zo van, dit is echt niet onze actie. Krijg je hier subsidie voor?! Later kwamen ze terug, zaten er twee vriendinnen bij me. Nu was ik in enen die coole gast met chicks op m’n bed. Gingen ze professioneel doen: ‘Dat bed moet iets naar rechts joh. Ja zo. Goed.’ En toen kwam ik meer met die jongens in contact. En toen hebben we lang gepraat over waarom de buurt het moeilijk had.’
Logboek Roel Schoenmakers van Cascoland, 23.30-02:00, 10-11 september 2014
Karien van Assendelft schreef deze column over de interactie die ontstond met buurtbewoners toen Michaël Bloos voor een project met jeugdpreventieteam Connect, Cascoland en het Amsterdams Grafisch Atelier de nacht doorbracht in een bed op het Van Schaffelaarplantsoen in de Kolenkitbuurt in Bos en Lommer.
Meer lezen?
• Klik door naar ons dossier ‘Stadsleven ‘StadsTaal’ voor meer blogs en columns over dit onderwerp.