In Stadsleven ‘StadsTaal’ bekijken we de stad door de bril van taal. Ineke Brunt, adviseur vakstrategie kunst bij woningcorporatie Ymere, schreef een column over de bijzondere typografische kunstprojecten die Ymere op en rondom haar woningen realiseert. De stad vertelt onverwachte verhalen.
“Wat vind jij nou eigenlijk belangrijk aan kunst op straat?”, vroeg een collega me laatst. Tja. Belangrijk. Voor mij is het een gevoel. Ik vind het mooi als dingen me uit mijn ritme halen, me opvallen, een dagelijkse routine onderbreken. Als ze me echt laten kijken. Naar de stad, naar een buurt, naar een huis. Als ze voor een glimlach zorgen, of voor een gedachte die ik de hele dag met me mee kan nemen. Zo’n kunstwerk wordt een verhaal. Een verhaal bij of over een plek. Het versterkt de eigenheid van de plek, maakt de geschiedenis bekend, of voegt een bijzondere kwaliteit toe. Daarom vind ik het zo geweldig dat ik aan dat soort verhalen mag werken bij woningcorporatie Ymere.
Alles verandert onveranderd – Baukje Trenning. Foto door Nadine Stijns
Engel of Liefde op je vensterbank
Een verhaal. Soms heel letterlijk in woorden. Ontwerper Baukje Trenning bijvoorbeeld. Zij vertelde in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt een verhaal in alle betonnen bouwelementen van een woongebouw. Ze achterhaalde de namen van de eerste bewoners die in 1912 de woningen betrokken in het gebouw dat plaats had gemaakt voor de nieuwbouw. De ruim 100 jaar oude familienamen komen in de gevel terug in de betonnen raamdorpels. Prachtige namen. Engel. De Liefde. In speciaal door Trenning ontworpen letters. Vanaf de straat kunnen die een rimpeling zijn in de vensterbanken, van dichterbij vertellen ze welke gezinnen in de woningen woonden. Soms woonden 3 families op de plek waar nu 1 gezin woont. Je waant je even terug in de tijd. Door een mooi geschreven naam in een vensterbank.
Alles verandert onveranderd – Baukje Trenning. Foto door: Nadine Stijns
Van Nooitgedacht naar Mohammed
In een Amsterdamse straat plaatsten kunstenaars Jan Rothuizen en Geerten Verheus de 40 in de stad populairste kindernamen uit 2002. Op de gevel van de eerste verdieping of op het raam boven de voordeur. In vele kleuren, maten en lettertypen. De namen zeggen iets over de gemêleerde bevolkingssamenstelling van de Dapperbuurt. Vroeger gaven mensen hun woningen namen: Nooitgedacht, Parkzicht, Avondrood. Die vertelden iets over het huis en de buurt. In deze straat wonen mensen in Mohammed, Anna, Jesse of Yasmine. Die vertellen iets over de mensen in de buurt.
Sarah – Mohamed Rothuizen Verheus. Foto door Nadine Stijns
Taal speelt met de stad
Heel blij word ik persoonlijk van het verhaal van Parra (Pieter Janssen). Op twee muren bij het schoolplein van de Theo Thijssenschool in de Jordaan zette hij prachtige letters. Je moet even puzzelen om de tekst te ontwarren: Ik speel in de stad met alles wat er bestaat. De tekst is geschreven door Lisa van der Schouw. Toe ze die schreef, was ze 7 jaar oud. De school had een gedichtenfestival georganiseerd. Daar leerden Lisa en de anderen van verschillende dichters over poëzie. Parra vroeg de schoolkinderen een gedicht te schrijven over spelen in de stad. Uit 491 gedichten koos hij regels uit het gedicht van Lisa: Ik speel in de stad / met jou. / Ik speel in de stad / met de kou. / Ik speel in de stad / met alles wat er bestaat.
Het toeval wil dat Lisa in die straat woont en vanuit haar woning haar gedicht kan zien. Soms heb je een beetje toeval nodig om een verhaal nog mooier te maken dan het al is. Misschien is dat wel waarom ik kunst op straat zo belangrijk vind. Omdat ze de toeval is die het verhaal mooier maakt. Omdat ze de stad nog mooier kan maken dan die al is.
Meer lezen?
Klik door naar ons dossier ‘Stadsleven ‘StadsTaal’ voor meer blogs en columns over dit onderwerp.