Tijdens Stadsleven ‘Hello/Goodbye: de auto in de stad‘ van maandag 29 september hebben we het over de toekomst van de auto die met technologische ontwikkelingen zoals zelfrijdende auto’s en carsharing apps zoals Snappcar of goedkope diensten als Uber wel eens op losse schroeven kan komen te staan, of in elk geval totaal anders ingekleurd wordt.

Foto: Yuki Kho

  Maar een auto is niet alleen technologie of toekomstdromen: het is ook een persoonlijk object waar iedereen wel een herinnering aan heeft. De auto-herinnering van…Tracy Metz, host van Stadsleven:

Je hoeft niks in het huishouden te doen, zei mijn moeder altijd, dat komt later vanzelf. Daar stond tegenover dat ik geen zakgeld kreeg, ik moest het verdienen – met klusjes in het huishouden. Voordeel was dat ik de écht vervelende klusjes aan mijn moeder kon overlaten (de wc’s bijvoorbeeld, of het uitspoelen van de sokken van mijn vader) en die dingen kiezen die ik tenminste een béétje leuk vond. Mijn favoriete klusjes waren in en rond onze auto’s. De Mercedes 300SL cabriolet van mijn vader, een prachtige auto waar hij zielsveel van hield, had rode leren bekleding die regelmatig moest worden ingevet. Ieder kloofje en barstje kende ik intussen, de geur van het leervet in de warme middagzon begroette ik als een oude vriend.

Credits: nakhon100

De Jaguar had wielen met velgen die uit talloze dunne spijlen bestonden. Het leken er wel honderden, ze jongden maar aan voor mijn gevoel. Nog een geluk voor mijn ouders dat ze niet mijn tijd betaalden, maar stukloon. De spaken en het leer – het was beter dan afwassen, en ik ging lang mee in de schijnredenering dat ik een keus had. En ik genoot van het vrijstelling van het huishouden, waar ik nog steeds een hekel aan heb. Het duurde lang voor het tot me doordrong, dat dit helemaal geen emancipatoire gedachte was van mijn moeder, maar alleen uitstel van het, in haar ogen onvermijdelijke, lot van elke vrouw.

Credits: Peter