Tracy Metz schreef in de Groene Amsterdammer van 15 mei een essay over hoe een stad slow kan worden en de voordelen daarvan voor o.a. ruimtelijke ontwikkeling.

Credits: AT5 ‘De straten van Amsterdam: Zeeburgereiland‘

De economische crisis van de afgelopen zes jaar heeft op een heel letterlijke manier de stadsontwikkeling vertraagd, zelfs tot stilstand gebracht. Er was geen geld meer om op de oude vertrouwde voet hele plakken nieuwe stad met duizenden woningen uit te rollen, zoals de Vinex-wijken uit de jaren negentig. Woningcorporaties kwamen in het nauw, gemeenten kregen minder geld van het rijk en kregen hun grond niet verkocht, projectontwikkelaars kregen de begrotingen niet rond. Zelfs als er woningen werden gebouwd konden aspirant kopers geen hypotheek krijgen, want ook de banken zaten – zitten – op hun geld. [..]

Maar de trage jaren waren wel ergens goed voor, vinden betrokkenen. ‘Ondanks, of misschien juist dankzij de crisis zijn dit spannende en energieke tijden’, zegt projectontwikkelaar Edwin Oostmeijer. ‘Alles staat ter discussie en iedereen moet het wiel opnieuw uitvinden. De tijd is voorbij dat we met oogkleppen op alleen maar deden wat we altijd gewend waren te doen. In Nederland ging het altijd over grote aantallen en anonieme gebruikers: we bouwden voor een of andere anonieme veronderstelde behoefte, niet voor echte mensen.’

Het hele essay is hier te lezen: Tracy Metz – Een kwartier voor eh – Stadsleven Slow City – Groene Amsterdammer 15 mei 2014