Stadsleven ‘Slow City’ biedt tegenwicht aan het beeld dat het stedelijk leven druk en chaotisch is. Gerhard Hormann is journalist en politicoloog en auteur van het boek ‘Het nieuwe nietsdoen’ (2014). In zijn column beschrijft hij hoe je voor het vinden van rust niet persé naar het platteland hoeft, maar dat dit slechts een kwestie is van een knopje omzetten in je hoofd. 

Het is het eeuwige dilemma: moet je voor een kalmer levenstempo de stad uit? Kun je ontsnappen aan de stressmaatschappij in een metropool waar het leven 24 uur per dag doordendert? Of kun je beter alles inpakken en verkassen naar een plek waar je ’s ochtends gewekt wordt door het gefluit van vogels in plaats van rinkelende trams en loeiende sirenes?

Credits: Ino Paap

Uitzicht geeft inzicht

Het is maar net hoe je de vraag formuleert en aan wie je hem stelt. Zelf zit ik deze column te tikken in een tuinhuisje met de deuren wijd open. Als ik naar links kijk zie ik groen tot aan de horizon en ruik ik de geur van pas gemaaid gras. Soms, als ik roerloos in de tuin een boek zit te lezen, zie ik een haas huppelen aan de overkant van de sloot. Ons huis staat aan het einde van een doodlopend weggetje, dus er stopt alleen een auto voor de deur als ik visite verwacht of een postpakketje.

Je kunt de vraag ook stellen aan Marcel van Dam die op zo’n groot landgoed woont dat het hem ruim een halfuur kost om eromheen te lopen. Veel mensen lieten zijn boek ‘De Steigerberg’ links liggen, omdat ze vinden dat een socialistische politicus niet zoveel grond hoort te bezitten. Zelf schrijft Van Dam dat het landgoed zijn kijk op het leven heeft veranderd (“uitzicht geeft inzicht”) en hem rustiger heeft gemaakt. Wie ooit een boom heeft geplant, weet dat dat in de eerste plaats een oefening in geduld is.

Buitenruimte is een kwestie van mindset

Grappig genoeg doet Colin Beavan in zijn boek No Impact Man precies het omgekeerde: hij probeert klimaatneutraal te leven in hartje New York met nul komma nul buitenruimte. Het levert een hoop gehannes op met katoenen luiers en leidt tot pittige discussies met zijn kooplustige echtgenote. Aan het einde van het twaalf maanden durende experiment is zijn manier van leven echter voorgoed veranderd, net als zijn kijk erop.

Langzaam leven (of eigenlijk: in je eigen tempo leven) is dus in de eerste plaats een mindset die meer te maken heeft met je gedrag dan met je geboortegrond of je postcode. Om je eigen oase van rust te creëren heb je niet meer nodig dan een paar vierkante meter plaveisel en een regenpijp. Je kunt een moestuin beginnen in een leeg melkpak of een loos hoekje van je dakterras. Wij hebben de beschikking over 500 vierkante meter grond, maar onze “groentetuin” is een vensterbank met vijf tomatenplantjes in een pot.

Je bent al in het paradijs

Het goede leven kan dus vandaag al beginnen en kan ook op elke plek. Gewoon: door de auto de deur uit te doen en je creditcard doormidden te knippen. Ga naar buiten als het mooi weer is, maar ga tegelijk niet elke dag ergens heen (behalve naar die leuke, lokale boerenmarkt). Het paradijs bestaat, je weet alleen nog niet dat je er al lang bent.

Meer lezen?

Lees Gerhards Hornmanns boek ‘Het Nieuwe Nietsdoen’ en klik door naar ons dossier ‘Slow City’ voor meer artikelen over dit onderwerp.